εὐθὺς δὲ καὶ ἡ ἄλλη Ἑλλὰς ἀφειστήκει Ἀθηναίων μετὰ τὴν ναυμαχίαν πλὴν Σαμίων:
οὗτοι δὲ σφαγὰς τῶν γνωρίμων ποιήσαντες κατεῖχον τὴν πόλιν.
«Πράγματι, η υπόλοιπη Ελλάς απομακρύνθηκε από τους Αθηναίους αμέσως μετά τη μάχη, με εξαίρεση τη Σάμο. Εκεί οι άνθρωποι σφαγίασαν τους αριστοκράτες και πήραν την πόλη στην κατοχή τους.»
Ξενοφῶν, Ἑλληνικά
Η καταστροφή στους Αιγός Ποταμούς τον Σεπτέμβριο του 405 π.Χ έφερε το τέλος της Συμμαχίας της Δήλου. Ο ένας μετά τον άλλον οι φίλιοι των Αθήνων εγκαταλείπουν την Συμμαχία, πλην των Σαμίων. Ο δήμος των Σαμίων εξόρισε από την πόλη τους ολιγαρχικούς και έστειλε δύο πρέσβεις στην Αθήνα, προσφέροντας εκ νέου την βοήθειά τους για να συνεχιστεί ο αγώνας. Το 404 π.Χ. ο Λύσανδρος πολιόρκησε και κατέλαβε την πόλη των Σαμίων, εξόρισε με την σειρά του τον δήμο και επανέφερε την ολιγαρχία. Γράφει ο Ξενοφών:
«Εν τω μεταξύ οι Σαμιώτες πολιορκούνταν από τον Λύσανδρο από κάθε πλευρά και όταν, βλέποντας ότι στην αρχή αρνούνταν να καταλήξουν σε συμφωνία, προετοιμάστηκε σε επίθεση εναντίον τους, κατέληξαν σε συμφωνία πως κάθε ελεύθερος πολίτης έπρεπε να αναχωρήσει από την πόλη με ένα ιμάτιο και ότι όλα τα άλλα πρέπει να παραδοθούν· και με τους όρους αυτούς απεχώρησαν.»
Μετά την επαναφορά της δημοκρατίας στην Αθήνα, οι Αθηναίοι έκαναν ψήφισμα προς τιμήν των εξόριστων Σαμίων δημοκρατών.
Το ανάγλυφο στο Μουσείο Ακροπόλεως περιέχει τρία ψηφίσματα. Το πρώτο ψήφισμα χρονολογείται επί άρχοντος Αλεξίου το 405/404 π.Χ. Η χάραξη των τριών ψηφισμάτων και του ανάγλυφου έγινε ταυτόχρονα με το ψήφισμα των τελευταίων δύο ψηφισμάτων, τα οποία χρονολογούνται επί άρχοντος Ευκλείδιου το 403/402 π.Χ. Παρουσιάζει την θεά Αθηνά στα δεξιά και την θεά Ήρα στα αριστερά, εκπροσωπώντας τις δύο πόλεις καθώς η Ηρά ήταν η προστάτις της Σάμου. Η Αθηνά σφίγγει το χέρι της Ήρας. Κάτω από το ανάγλυφο είναι σκαλισμένα τρία Αθηναϊκά ψηφίσματα της Βουλής και του δήμου των Αθηναίων, τα οποία έχουν πλήρως μελετηθεί και μεταφραστεί.
Φέρει τις εξής επιγραφές: «ΚΗΦΙΣΟΦΩΝ ΠΑΙΑΝΕΥΣ ΕΓΡΑΜΜΑΤΕΥΕ» και «ΣΑΜΙΟΙΣ ΟΣΟΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΤΟ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΕΓΕΝΟΝΤΟ».
Ἑλληνική Ἱστορία 