«Ὦ χρύσεον πόλισμα τῆς Βυζαντίδος,
ἥλιε τῆς γῆς, κάλλος οὐκ ἔχον κόρον,
ἕως πότε βλέψω σε κατὰ τοὺς ὕπνους;Ὦ γῆ Βυζαντίς, ὦ πόλις τρισολβία,
ὀφθαλμὲ τῆς γῆς, κόσμε τῆς οἰκουμένης,
τηλαυγὲς ἄστρον, τοῦ κάτω κόσμου λύχνε,
ἐν σοὶ γενοίμην, κατατρυφήσαιμί σου·
σὺ καὶ περιθάλποις με καὶ διεξάγοις
καὶ μητρικῶν σῶν ἀγκαλῶν μὴ χωρίσαις.Ὦ Ῥωμαῒς γῆ, κόσμε τῆς γῆς ἁπάσης,
ἔρρευσε τὰ βλέφαρα προσδοκῶντά σε.»
Αυτά γράφει ο Κωνσταντίνος Μανασσής για την αγαπημένη του Κωνσταντἰνούπολη καθ΄ οδόν για τους Αγίους Τόπους στο ἔργο του Ὁδοιπορικόν. Είναι απεσταλμένος του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού για να αποφασίσει ανάμεσα σε δύο νύφες, ποιά θα γίνει η νέα Αυτοκράτειρα.
Το 1160 απεβίωσε η πρώτη σύζυγος του αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ Κομνηνού, Ειρήνη Αλαμανική. Ο Μανουήλ, προκειμένου να ενδυναμώσει τις διπλωματικές του σχέσεις με τα λατινικά βασίλεια της Ανατολής αλλά και με σκοπό να αποκτήσει άρρενα διάδοχο, κίνησε τις διαδικασίες για εξεύρεση δεύτερης συζύγου.
Την άνοιξη ή το φθινόπωρο του 1160 στάλθηκε μία πρεσβεία στην Παλαιστίνη, αποτελούμενη συν τοις άλλοις από τον Ιωάννη Κοντοστέφανο και τον Κωνσταντίνο Μανασσή, για να ανακοινώσει στον ηγεμόνα της Ιερουσαλήμ, Βαλδουΐνο, ότι ανατίθεται σε αυτόν η εξεύρεση υποψήφιας νύφης. Ο Βαλδουΐνος προέκρινε τη Μελισσάνθη, κόρη του εκλιπόντος ηγεμόνα της Τρίπολης, Ραϊμούνδου Β΄.
Η πρεσβεία έχει την ευκαιρία να δει την κοπέλα στη Σαμάρεια.
Στην πορεία, ο Μανουήλ, που αρχικά είχε αποδεχτεί το συνοικέσιο, αλλάζει γνώμη και στρέφεται στη δεύτερη επιλογή του Βαλδουΐνου, τη Μαρία, κόρη του εκλιπόντος ηγεμόνα της Αντιοχείας, Ραϊμούνδου του Πουατιέ. Και δύο ήταν περίφημες για την ομορφιά τους, αλλά η Μαρία ήταν πιο ωραία· και χωρίς να ήταν κατί βέβαιο ο γάμος με τη Μελλισάνθη, παρότι με μεγαλύτερη προίκα, μπορεί να είχε περιπλοκές στη διαδοχή.
Ο Ιωάννης Κοντοστέφανος αφήνει την πρώτη πρεσβεία στην Κύπρο για να μεταβεί στην Αντιόχεια όπου βρίσκεται μία δεύτερη πρεσβεία, την ίδια στιγμή που ο αδελφός της Μελισσάνθης, Ραϊμούνδος Γ΄, λεηλατεί τα παράλια της Κύπρου , ως αντίποινα για τη συμπεριφορά του Μανουήλ.
Τελικά, ο Ιωάννης Κοντοστέφανος επιστρέφει στην Κύπρο και η πρώτη πρεσβεία παίρνει τον δρόμο του γυρισμού, ενώ παράλληλα έχει επιλεγεί η Μαρία της Αντιοχείας για νύφη του Αυτοκράτορα.
Ο γάμος τελέσθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1161.
«ήταν σαν τη γελαστή, χρυσή Αφροδίτη, την άσπρη οπλίτιδα και βοϊδομάτα Ήρα, τη μακρύλαιμη με καμπύλες Λακαιδεμόνισα, τις οποίες οι αρχαίοι θεοποίησαν για την ομορφιά τους και όλες τις υπόλοιπες καλλονές που η πανώρια τους διατηρήθηκε στα τιμημένα βιβλία και τις ιστορίες»
γράφει ο Χωνιάτης.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Μανουήλ θα πεθάνει αργότερα αφήνοντας ένα κενό όπου η Μαρία θα το εκμεταλευτεί υπέρ των Λατίνων δημιουργώντας μεγάλη δυσαρέσκεια στο δήμο. Ο Ανδρόνικος Κομνηνός με προσεκτικό σχεδιασμό θα εκμεταλευτεί τα συνήθως όχι δύσκολα οξυμένα πνεύματα και η στάση θα τεθεί καθ΄ οδόν. 45.000 Λατίνοι φαίνεται ότι σφαγιάστηκαν από το παρακινημένο πλήθος και ο Ανδρόνικος άδραξε την εξουσία·
που θα καταλήξει στην αποτυχημένη δυναστεία των Αγγέλων. Μαζί με το άσβεστο μίσος των Βενετών.
Παρατηρήσεις στο Ὁδοιπορικόν του Κωνσταντίνου Μανασσή, Κων. Χρυσόγελος
Μαρία της Αντιοχείας, 1161, Κωνσταντινούπολη
Ἑλληνική Ἱστορία 