Η Ροιώ ήταν κόρη του Στάφυλου, γιού του Διονύσου, και της Χρυσοθέμης. Όταν ο Στάφυλος προξένεψε την αδελφή της Ημιθέα με τον Λύρκο, που και η ίδια ήθελε, έγινε ερωμένη του θεού Απόλλωνα. Ο πατέρας της ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος και την έβαλε σε ένα σεντούκι – όπως η Δανάη και ο Περσέας – και την άφησε στη θάλασσα.
Το σεντούκι ξεβράστηκε στη Δήλο και το παιδί που γεννήθηκε ονομάστηκε Άνιος, «διὰ τὸ ἀνιαθῆναι αὐτὴν δι’ αὐτόν», για την ταλαιπωρία που υπέφερε. Όπως η Αφροδίτη στὸν ομηρικό ύμνο ονομάζει τον Αινεία έτσι για τὸ «αἰνὸν ἄχος» της που κοιμήθηκε με θνητὸ.
Ο Άνιος αφιερώθηκε στο βωμό του Απόλλωνα στη Δήλο, «εἰ ἐστιν ἐξ ἐκείνου σώζει αὐτόν». Εκπαιδεύθηκε και έγινε ιερέας του θεού και μάντης. Είχε τρεις κόρες, τις Οινοτρόπες που είχαν τη δύναμη να αλλάζουν τα πάντα σε κρασί, σιτάρι και λάδι. Οι γιοί του ήταν ο Άνδρος, ο Μύκονος και ο Θάσος.
Όταν ο στόλος των Πανελλήνων προς την Τροία προσάραξε στη Δήλο «ἐγχείῃ δ᾽ ἐκέκαστο Πανέλληνας καὶ Ἀχαιούς» ραψ. Β’ 530, ο Άνιος προμάντεψε ότι η πολιορκία θα κρατήσει 10 χρόνια και κάλεσε τον Αγαμέμνονα να μείνει εκεί· υπό την τροφό των θυγατέρων του. Ο Αγαμέμνων αντ’ αυτού προσπάθησε να απαγάγει τις κόρες, που τελικά τις έσωσε ο Διόνυσος.
Στον πίνακα του Claude Lorrain απεικονίζεται ο Άνιος με άσπρα, να δείχνει στον Αινεία, τον Αγχίση και τον Ασκάνιο τα ιερά δένδρα της ελιάς και του φοίνικα – όπως λέει ο Οβίδιος:
«…παίρνωντας μαζί του τα ιερά κειμήλια, τον πατέρα του Αγχίση [με μπλέ] και τον γιό του Ασκάνιο [δεξιά του], ο Αινείας [με κόκκινα] σάλπαρε και έφτασε με τους φίλους του στην πόλη του Απόλλωνα. Ο Άνιος, που βασιλεύε στους ανθρώπους και υπηρετούσε τον θεό ήλιο ως ιερέας, τους δέχθηκε στο ιερό και το σπίτι του. Τους έδειξε την πόλη, τα νεότεκτα ιερά και δύο ιερά δένδρα που η Λητώ είχε ξαποστάσει μετά τη γέννηση των τέκνων της…»
Paysage avec Énée à Délos, Claude Lorrain, 1672
Ἑλληνική Ἱστορία 