Στο καλούμενο Ζεύγμα στην Κωνσταντινούπολη, επάνω στο λόφο, δέσποζε το εύμηκες κτίσμα ενός νοσοκομείου· το όνομα αυτού «Ξενών Θεοφίλου», διότι πριν ήταν ξενώνας για τους αναξιοπαθούντες από τον Αυτοκράτορα Θεόφιλο. Ακόμη πιο πριν, στην ίδρυσή του, ήταν οίκος ανοχής επί Μ. Κωνσταντίνου.
Στην είσοδο πάντα δέσποζε το άγαλμα της Αφροδίτης «ἐπί κλωστοῦ λίθινου κίονος».
«ἔσωθεν δέ τοῦ αὐτοῦ οἴκου ἧσαν διάχωρα ἐπί τούς κίονας μετά κρικίων καί κορτίνων· καί οὕτως οἱ ἐν ἀσωτίᾳ ἐκεῖσε ἐρὼμενοι ἐτέρποντο.»
γράφει κάποιος από τους συγγραφείς των «Πατρίων Κωνσταντινουπόλεως».
Όμως για τους Κωνσταντινουπολίτες το άγαλμα είχε και άλλη ιδιότητα. Εάν κάποια γυναίκα ήταν άμεμπτος ως ανύπανδρη και πιστή ως ύπανδρη δεν συνέβαινε τίποτα… Εάν όμως ίσχυε το αντίθετο, τα ιμάτια της ανασηκώνονταν καθώς περνούσε από το άγαλμα.
«ἀπέλθωμεν εἰς τό τῆς Ἀφροδίτης ἄγαλμα καί, εἴ καθαρά εἴης, ἐλεγθήσει.»
έλεγαν οι γόνεις και οι φίλοι για να δοκιμάσουν τις «ἐν πολλαῖς» ή ολίγες.
Το αυτό φαίνεται ότι συνέβη στην κουνιάδα του Αυτοκράτορα Ιουστίνου του νεώτερου, στα τέλη του 6ου, και το γκρέμισε «μοιχευσάσης καί διερχομένης ἐφίππου ἐκεῖσε».
Περιδέραιο από λάπις-λάζουλι, πολύτιμους λίθους και χρυσό με την Αφροδίτη αναδυομένη να στεγνώνει τα μαλλιά της, 7ος μ.Χ, Βυζάντιο, Dumbarton Oaks Collection
Ἑλληνική Ἱστορία 