Την εποχή του Ξέφρενου Κυνηγιού, κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, ο Eirek αποφασίζει να βρει την Ακρη της Γης όπου είναι ο τόπος της αιώνιας ευδαιμονίας. Ξεκίναει από το Thrandheim στα Νορβηγικά φιόρδ και με συντρόφους Δανούς σάλπαρει για τη Myklagard, τη μυθική Κωνσταντινούπολη.
«…καί έφτασαν ενώ ο Γραικός βασιλιάς [Grikkja konungr] συγκέντρωνε στρατό για να αντιμετωπίσει τους επιδρομείς που ρήμαζαν συχνά την περιοχή του…
…και όταν ο βασιλιάς είδε ότι είναι πιο δυνατοί από όλους στη χώρα, τους αντάμειψε πιότερο από όλους… Λέγεται ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που Ανθρωποι του Βορρά πήραν τιμές στη Myklagard.»
Ο Αυτοκράτορας δέχεται τον Eirek στα βασίλεια και εκεί έχουν μία συζήτηση όπου του εκμυστηρεύεται ότι ο ανατολικότερος τόπος που γνωρίζει είναι οι Ινδίες και εκεί, στα νότια, πρέπει να βρίσκεται η Άκρη της Γης και ο τόπος της ευδαιμονίας.
«Αφού πέρασαν τρία χρόνια και ο Eirek βρήκε πολλές πλήροφορίες και άλλα πολλά, κίνησε με τους συντρόφους του για τη Συρία με τη σφραγίδα του του Γραικού βασιλιά. Με πλοίο και άλογα – αλλά συνήθως πεζοί – τριγυρνώντας για κάποια χρόνια ώσπου έφτασαν στις άκριες της Ινδίας. Και από όπου περνούσαν, σε παράξενους τόπους, ήταν ευπρόσδεκτοι και όλοι τους βοηθούσαν, γιατί είχαν μαζί τη σφραγίδα και το γράμμα του Γραικού βασιλιά και του πατριάρχη από τη Myklagard που ήταν γραμμένο σε όλες τις γλώσσες των ανθρώπων που περίμεναν να συναντήσουν στο δρόμο…»
Ο Eirek όταν φτάνει στην Ινδία συνεχίζει νοτιότερα· «μέσα από το στόμα του δράκου» περνά στη χώρα της ευδαιμονίας και η περιπέτεια συνεχίζεται εκεί.
Στο τέλος επιστρέφει στη Myklagard και από εκεί στη μακρινή Θούλη των Βαλκυριών, όπως απεικονίζονται στον πίνακα, για να διηγηθεί τα κατορθώματά του.
-‘Eireks saga víðförla‘, είναι ένα κείμενο του 14ου που εξιστορεί τις περιπέτειες 5 αιώνες πριν-
Asgårdsreien, ‘Το ξέφρενο κυνήγι του Θωρ’, Peter Nicolai Arbo, 1872
Ἑλληνική Ἱστορία 