«Πρώτα ας έρθουν στο νου οι αμοιβές από την πίστη στον Θεό και οι ανταμοιβές από τους Βασιλείς καθώς και ό,τι η νίκη θα φέρει. Και ότι ο αγώνας είναι υπέρ Θεού και αγάπης προς Αυτόν και υπέρ ολόκληρου του έθνους. Επιπλέον υπέρ των ομοπίστων αδελφών, εάν τύχει, και υπέρ γυναικών, τέκνων και πατρίδος και ότι μένει αιώνια η μνήμη των αριστευσάντων στοὐς πόλεμους υπέρ της ελευθερίας των αδελφών τους και ότι ο αγώνας είναι κατά των εχθρών του Θεού· και ότι εμείς έχουμε Αυτόν φίλον που εξουσιάζει τη ροπή της μάχης, εκείνοι δε Τον έχουν ενάντιο με την απιστία τους.»
Ίσως να μπορούσε να ήταν σε οποιαδήποτε εφημερίδα του 19ου ή 20ου αιώνα στην αυγή της μάχης· αλλά είναι οι συμβουλές του Λέοντα ΣΤ’ Σοφού στα «Τακτικά» .57 για τους λόγους των κηρύκων, των καντατώρων («ἐπιλέγονται δέ τοιούτους λόγιους ἄνδρας») στο συγκεντρωμένο στρατό.
Επειδή έχει χυθεί αρκετό μελάνι για αυτό το απόσπασμα και οι αναφορές σε αυτό για έθνος και πατρίδα διίστανται, παρατίθεται το αυθεντικό για τα παραιτέρω. Θα αρκεσθεί εδώ να σημειωθεί ότι ο Λέων θεωρεί ότι αναφορά στα παραπάνω «διεγεῖραι ψυχάς μᾶλλον ἤ χρημάτων πλήθος» και είναι κοινά για τους μαχητές της Αυτοκρατορίας.
«πρῶτον μεν ἀνἀμιμνήσκοντας τῶν μισθῶν τῆς εἰς Θεόν πίστεως και τας ἐκ βασιλέων εὐεργεσίας καί τινῶν ἐπιτυχιών προγεγενημένων καί ὄτι ὁ ἀγῶν ὑπέρ Θεοῦ ἔστι καί τῆς εἰς αὐτόν ἀγάπης και ὑπέρ ὅλου τοῦ ἔθνους. πλέον δέ ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν τῶν ὁμοπίστων, εἰ τύχοι, καί ὑπερ γυναικῶν καί τέκνων καί πατρίδος και ὄτι αἰωνία μένει ἡ μνήμη τῶν ἀριστευόντων κατά πολέμους ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν ἐλευθερίας· και ότι κατά τῶν τοῦ Θεοῦ εχθρῶν ὁ τοσοῦτος ἀγῶν καί ὄτι ἠμεῖς μέν τόν Θεόν ἔχομεν φίλον τόν ἔχοντα ἐξουσίαν τῆς ῥοπῆς τοῦ πολέμου, ἐκεῖνοι δέ ἐνάντιον αὐτόν ἔχουσι διά τῆς εἰς αὐτόν ἀπιστίας»
Αυτοκρατορικός στρατός και πολίτες εποχής στο «Ρομάντσο του Αλέξανδρου», 14ος, Βενετία. «Ο Αλέξανδρος επιτίθεται στη Θεσσαλία και ο τύραννός της του στέλνει δώρα».
Ἑλληνική Ἱστορία 