Οι ηρώες του ελλαδικού συγκεντρώνονται, Αργοναυτικά, 6-5ος π.Χ. O Θηβαϊκός Κύκλος και η Αργοναυτική Εκστρατεία στις παραδόσεις ως οι πρώτες κοινές επιχειρήσεις των φύλων.
«Ἀλλά ὅταν μέ ἀντιλήφθηκαν νά ἔρχομαι ἀπό τό δρόμο,
σηκώθηκαν μέ χαρά καί ἡ καρδιά καθενός τους ἔνιωσε ἀνακούφιση.
Κι ἀμέσως τούς μίλησα, ἀπευθυνόμενος στούς γενναίους ἄνδρες.
Καί πρῶτα ἀναγνώρισα τήν τρομερή ὄψη τοῦ θεϊκοῦ Ἡρακλῆ,
τόν ὁποῖον ἡ Ἀλκμήνη γέννησε σμίγοντας μέ τόν Κρονίωνα Δία ὅταν
στήν πορεία του ὁ καυτός ἥλιος ἔχανε τήν τριπλή αἴγλη του (σ.σ. οἱ τρεῖς ἑσπερίδες)
κι ἀπό παντοῦ ἁπλωνόταν ἡ μακριά νύκτα.
Εἶδα καί τόν Τίφυ τόν Ἀγνιάδη, τόν κυβερνήτη τοῦ στενόμακρου καραβιοῦ, ἀπό τήν περιοχή τῶν Θεσπιῶν, πού οἱ κάτοικοι της ζοῦσαν στίς ὄχθες τοῦ Περμησσοῦ,
καί πού τό μέ τόν λαό τῶν Σιφαέων μοιράζονταν ἀπό κοινοῦ τό
γειτονικό ποτάμι. Αὐτός ἤξερε νά κατευθύνει τό καράβι μέ δεξιοτεχνία
ἀκόμη καί στίς σφοδρές λευκές (σ.σ. χειμωνιάτικες) θύελλες.
Ἀναγνώρισα τόν Κάστορα τόν ἱπποδαμαστή καί τόν Πολυδεύκη, μά καί
τόν Μόψο ἀπό τήν περιοχή τοῦ Τιτάρου (σ.σ. περιοχή τῆς Θεσσαλίας
ἀπό τήν ὁποία πηγάζει ὁ παραπόταμος τοῦ Πηνειοῦ, ὁ Τιταρήσιος),
τόν ὁποῖο γέννησε ἡ Ἀρηγονίς κάτω ἀπό τή Χαονία βαλανιδιά,
ἀφοῦ παντρεύτηκε τόν Ἄμπυκα.
Καί εἶδα τόν Πηλέα, τόν ξακουστό γιό τοῦ Αἰακοῦ καί τῆς Αἴγινας πού
βασίλευε στούς Δόλοπες τῆς εὔφορης Φθίας. Εἶδα καί τούς ἔνδοξους
ἀπογόνους του Ἑρμῆ, τά 3 ἀδέλφια, τόν Αἰθαλίδη, τόν ὁποῖον
γέννησε ἡ διάσημη Εὐπολέμεια, ἡ κόρη τοῦ Μυρμιδόνος, στή βραχώδη Ἀλόπη καί τόν Ἔρυτο καί τόν ὄμορφο Ἐχίονα, τούς ὁποίους γέννησε ὁ Ἀργειφόντης (σ.σ.
προσωνύμιο τοῦ Ἑρμῆ) μέ τή χρυσή ράβδο, ὁ προστάτης τῆς Κυλλήνης,
ὅταν κάποτε πλάγιασε μέ τή νύμφη Λαοθόη, τήν κόρη τοῦ Μενετοῦ.
Ἔπειτα ἦλθε ὁ Κόρωνος ὁ υἱός τοῦ Ἀλέκτορος πού τοῦ ἄρεσε πολύ τό
βοδινό κρέας, κι ἐκεῖ ἦταν κι ὁ Ἴφικλος, καταγόμενος ἀπό τή θεϊκή γενιά τοῦ
Φυλάκου, καί ὁ Βούτης ὁ υἱός τοῦ Αἰνεία, ὅμοιος μέ τόν χρυσάορα (σ.σ.
μέ τόν ἀστραφτερό στήν ὄψη) Φοῖβο. Ἀπό τήν Εὔβοια ἔφθασε ὁ Κάνθος,
ὁ υἱός τοῦ Ἄβαντος, ἄν καί ἡ μοίρα τόν νίκησε καί τοῦ ἐπέβαλε πρόωρο
τέλος, νά χαθεῖ δηλαδή ὅταν παραπλέαμε τή Λιβύη καί νά μήν
ἐπιστρέψει ποτέ πίσω στήν πατρίδα του.
Ἀκόμη ὁ Φάληρος, ὁ υἱός τοῦ Ἄλκωνος ἀπό τήν περιοχή τοῦ Αἰσήπου
ποταμοῦ, ὁ ὁποῖος ἔκτισε τή παραθαλάσσια πόλη τῆς Γυρτῶνος, καί
μαζί μ’ αὐτούς ἦρθε καί ὁ Ἴφιτος, ὁ υἱός τοῦ Ναυβόλου, πού βασίλευε
στή Φωκίδα καί τήν περιτριγυρισμένη μέ πύργο Τανάγρα. Ἦλθαν καί
οἱ ἄμεμπτοι ἀδελφοί, Λαοδόκος, Ἀρήϊος καί Ταλαός, ξακουστοί υἱοί τοῦ Ἄβαντος,
τούς ὁποίους γέννησε ἡ Πηρώ.
Ἔφθασε καί ὁ Ἀμφιδάμας , ὁ υἱός τοῦ Ἀλέου, σταλμένος
ἀπό τό γενναῖο πατέρα του, πού ἄφησε πίσω τήν ἐπικράτεια τῆς
Τεγέας κι ἀκόμη ἦλθε ὁ Ἐργίνος, ἀφήνοντας τή σιτοφόρα γῆ τοῦ
Βράγχου καί τούς πύργους τῆς ὀχυρωμένης Μιλήτου (σ.σ. λόγω
τῶν πολλῶν στροφῶν τοῦ συγκεκριμένου ποταμοῦ, γενικεύτηκε καί ὁ
ὅρος μαίανδρος σάν σχῆμα).
Κατέφθασε κι ὁ Περικλύμενος, ὁ γιός τοῦ Νηλέα, πού ἄφησε τις
Κολῶνες μέ τά πολλά λιβάδια, πόλη εὔφορη που βρισκόταν κοντά στήν
Παλλήνη καί στήν πλούσια σε νερά Λίπαξο. Ἀφήνοντας τήν Καλυδῶνα
ἦλθε κι ὁ γοργοπόδαρος Μελέαγρος, ὁ γιός τοῦ Οἰνέα καί τῆς ροδόπυχης Ἀλθαίας
(σ.σ. ροδόπηχυς: ἡ ἔχουσα ρόδινες γάμπες, μεταφορικά ἡ πολύ ὄμορφη).
Μπρούτζινος καθρέπτης σε δοχείο, 5ος-4ος π.Χ
»Κι ἀκόμη ἔφθασε ὁ Ἴφικλος, ὁ συγγενής της Ἀλθαίας, ἀφοῦ
ἐγκατέλειψε τήν Ἀτρακηίδα λίμνη· αὐτός τιμοῦσε ἀπό ὅλους πιό πολύ
τόν ὄμορφο Μελέαγρο καί τόν δίδασκε τά λαμπρά ἔργα. Κι ὁ Ἀστερίων
ἦλθε, τό παιδί τοῦ ἔνδοξου Κομήτη, ὁ ὁποῖος ζοῦσε στήν Πειρεσία, ὅπου τά νερά τοῦ Ἀπιδανοῦ ἑνώνονται μέ τά νερά τοῦ Πηνειοῦ καί χύνονται στή θάλασσα.
Κι ὁ Εὐρυδάμας ἔφθασε ἀφήνοντας τή Βοιβηίδα (σ.σ. τή σημερινή περιοχή
τῆς Κάρλας τῆς Μαγνησίας) , πού εἶναι κοντά στόν Πηνειό καί στήν
Μελίβοια πού ἀντικρίζει τό πέλαγος. Κι ἔπειτα ἔφτασε ὁ Πολύφημος, ὁ
γιός τοῦ Ἐλάτου, πού διακρινόταν γιά τήν ἀνδρεία του ἀνάμεσα στούς ἥρωες.
Καί ὁ γιός του, ὁ Καινεύς ἦλθε, γιά τόν ὁποῖο λένε ὅτι ἐπειδή
ἦταν σύμμαχος τῶν Λαπιθῶν, καταβλήθηκε ἀπό τούς Κένταυρους,
ὅταν ἐκεῖνοι τοῦ ἔριχναν κορμούς πεύκων καί ἐλάτων,
ἐνῶ αὐτός ὄρθιος καί μέ τά γόνατα μπηγμένα στό χῶμα ἀντιστεκόταν,
κατερχόμενος ἔτσι ζωντανός στά βάθη τῆς γῆς, ὅπου εἶναι οἱ κατοικίες
τῶν νεκρῶν.
Ἀπό τίς Φερές (σ.σ. τό βασίλειο τῆς Θεσσαλίας) κατέφθασε ὁ Ἄδμητος,
τόν ὁποῖον κάποτε ὑπηρετοῦσε ὁ Παιάν (σ.σ. σημαίνει ὁ θεραπευτής
καί ἦταν προσωνύμιο τοῦ Ἀσκληπιοῦ). Γλίτωσε ἀπό τήν ὀργή τοῦ Διός,
ἐπειδή μέ τά ἀκαταμάχητα βέλη του ἔστειλε τούς Κύκλωπες στόν Ἅδη,
γιά τό κακό πού εἶχαν κάνει στόν Ἀσκληπιό.
Ἦλθε κι ὁ Εὐρυτίων, υἱός τοῦ Ἴρου καί ἐγγονός τοῦ Ἀκτορίωνος, ἀφοῦ
ἄφησε τή βραχώδη Ὀπούντα· καί μαζί μ’ αὐτόν ἦλθαν κι ὁ Ἴδας κι ὁ
Λυγκεύς (σ.σ. ἀδέλφια), πού μόνο αὐτός ἀπό τούς ἀνθρώπους ἔβλεπε
μέ τή φοβερή ματιά του τά βάθη τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς θάλασσας καθώς
καί τά ὑπόγεια βάραθρα τοῦ Πλούτωνα.
Κι αὐτούς ἀκολουθοῦσε ὁ Τελαμών, τόν ὁποῖο γέννησε ἡ Αἴγινα, ἡ
κόρη τοῦ ἔνδοξου Ἀσωποῦ, μέ τόν Αἰακό, ἐκεῖ στίς κροκάλες τῆς
θαλασσόβρεχτης Σαλαμίνος. Τότε ἦλθε κι ὁ δυνατός Ἴδμων, τό νόθο
παιδί τοῦ Ἄβαντος, πού γεννήθηκε, ὅταν ἔμεινε ἔγκυος ἀπό τόν
ἄνακτα Ἀπόλλωνα ἡ Ἀντιάνειρα, ἡ κόρη τοῦ Φέρητος κοντά στίς ὄχθες τοῦ Ἀμφρύσου
(σ.σ. ο ποταμός αὐτός δέν μπορεῖ δυστυχώς νά προσδιοριστεῖ σέ κανένα
χάρτη ή περιοχή). Σ’ αὐτόν ὁ Φοῖβος χάρισε τήν τέχνη τῆς μαντοσύνης
καί προφητική φωνή γιά νά φανερώνει στούς ἀνθρώπους αὐτά πού θά
συμβοῦν στό μέλλον. Ἦλθε ἐπίσης ὁ Μενοίτιος ἀπό τήν περιοχή τῆς
Ὀπούντας, γείτονας τῶν Μινύων κι ἀκόμη ὁ θεῖος Ὀϊλεύς.
Κι ὁ ἔνδοξος Φλίας ἔφθασε, μέ ἄψογο παρουσιαστικό καί φρόνιμη
σκέψη, τόν ὁποῖον κάποτε γέννησε μία νύμφη, πλαγιάζοντας μέ τό
φημισμένο Βάκχο πλάι στίς ὄχθες τοῦ Ἀσωποῦ ποταμοῦ. Ἀπό τήν
Ἀρκαδία ἦλθε νά ἑνωθεῖ μέ τούς ἥρωες ὁ Κηφεύς, ἀλλά καί ὁ Ἀγκαῖος
ἀπό τήν Ἀρκαδία μέ τά πολλά πρόβατα προστέθηκε στήν ὁμάδα τῶν
ἡρώων σταλμένος ἀπό τό γέρο πατέρα του γιά τό ταξίδι πρός τόν Εὔξεινο.
Αὐτός ποτέ δέν ἔβαζε χλαίνη στούς στιβαρούς του ὤμους, παρά μόνο
μέ πυκνότριχο δέρμα ἀρκούδας προφύλασε τά στήθη του.
Κι ὁ Ναύπλιος πάλι, ὁ ἀγαπητός γιός τῆς Ἀμυμώνης ἦλθε,
πού τόν γέννησε πλαγιάζοντας μέ τόν ξακουστό Ἐννοσίγαιο,
καί ὁ ὁποῖος ἦταν λαμπρός κι ἀνδρεῖος, καί εἶχε σῶμα ἴδιο μέ αὐτό τῶν
ἀθανάτων. Κι ὁ Εὔφημος, ὁ γιός τοῦ Ταινάρου, πού ἄφησε τίς
χαράδρες τοῦ ἀκρωτήριου Μαλέα καί τίς θαλασσόβρεκτες Θεράπνες
(σ.σ. παραθαλάσσια πόλη στή Λακωνία, θεράπνη=κατοικία).
Κι ὁ Ἀγκαῖος φάνηκε ἀπό τήν Πλευρώνα, πού γνώριζε τίς οὐράνιες πορεῖες
τῶν ἄστρων καί τίς πλανητικές τροχιές, καί μποροῦσε νά προβλέψει αὐτά πού θά συμβοῦν στούς ἀνθρώπους στό παρόν καί στό μέλλον.
Καί ὁ Παλαιμόνιος ἔφθασε, ὁ νόθος γιός
τοῦ Λέρνου, πού εἶχε πειραγμένα καί τά δυό σφυρά (σ.σ. τούς
ἀστραγάλους του) καί τά πόδια του δέν ἦταν σωστά προσαρμοσμένα,
γι’ αὐτό καί ὅλοι τόν ἀποκαλοῦσαν (σ.σ. ἐννοεῖ σκωπτικά,
κοροϊδευτικά) σάν γιό τοῦ Ἡφαίστου. Ἀφήνοντας τίς ὄχθες τοῦ Ἀλφειοῦ
καί τῆς Πισάτιδος (σ.σ. λίμνη τῆς Ἠλείας) ἦλθε καί ὁ Αὐγείας, ὁ γιός τοῦ φλογεροῦ Ἡλίου. Ἦλθαν καί οἱ δίδυμοι λαμπροί νέοι, ὁ ξακουστός
Ἀμφίων κι ὁ Ἀστέριος, πού ἦταν καρτερικός στή μάχη,
ἀφοῦ ἄφησαν τήν Παλλήνη καί τά ἤθη τῆς πατρίδας τους.
Εἶδα καί τούς δυό ὄμορφους βλαστούς τοῦ Βορέος,
τούς ὁποίους γέννησε ἡ Ὠρείθυια, ἡ κόρη τοῦ Ἐρεχθέα, ὅταν ἐρωτικά
ἑνώθηκε μ’ αὐτόν κοντά στό ρεῦμα τοῦ Ἰλισοῦ, δηλαδή ὁ Ζήτης καί ὁ
Κάλαϊς, πού πετοῦσαν μέ ὑποπόδια πού εἶχαν στίς φτέρνες τῶν ποδιῶν
τούς καί εἶχαν σῶμα παρόμοιο μέ αὐτό τῶν ἀθανάτων.
Ἦλθε ἀκόμη ἀπό τίς Φερρές, τοῦ βασιλιᾶ Πελία ὁ ἀγαπητός γιός,
ὁ Ἄκαστος, ὁ ἐξάδελφος τοῦ δοξασμένου υἱοῦ τοῦ Αἴσονα (σ.σ. Ἰάσονα),
διότι ποθοῦσε καί αὐτός νά ἀνέβει στήν Ἀργώ καί νά φθάσει στόν
ἀφιλόξενο Φάσι ποταμό μαζί μέ τούς ἥρωες. Μαζί μ’ αὐτούς ἦλθε κι ὁ
ὡραῖος Ὕλας, συγγενής του θεϊκοῦ Ἠρακλέους, πού πάνω ἀπό τό
δροσερό πηγούνι του τό ἁπαλό χνούδι δέν εἶχε ἀκόμη χρωματίσει τά λευκά του μάγουλα.»
Ιάσων και Χρυσόμαλλο Δέρας στα πόδια του, στην ασπίδα διακρίνεται το άστρο της Βεργίνας, 5ος-4ος π.Χ, ιδιωτική συλλογή
Ἑλληνική Ἱστορία 