Ένας από του μεγαλύτερους στρατηγούς της Ιστορίας, ο Αλέξανδρος ο Μέγας, κατέφυγε σε τέχνασμα και επιτέθηκε νύχτα στις Πύλες της Κιλικίας ώστε να κατανικήσει τη φρουρά των στενών. Ακόμα και τώρα η επιγραφή του Αλέξανδρου εκεί θυμίζει το γεγονός.
Κατά την εξάπλωση του Ισλάμ οι Πύλες και η περικλείουσα οροσειρά του Ταύρου αποτελούσαν τη διέξοδο των Αραβικών δυνάμεων. Κάθε Άνοιξη εκείθεν των ορέων στις πόλεις της Κιλικίας, συνέρρεαν καβαλάρηδες από τις ακριές του Χαλιφάτου γεμάτοι ενθουσιασμό για τα λάφυρα και τη δόξα που θα αποκτούσαν στο όνομα της Jihād και του Προφήτη.
Το καλοκαίρι του 965 όμως η οροσειρά πρόβαλε επίβουλα πάνω από την Κιλικία. Ο στρατός του Βυζαντίου διάβαινε από την άλλη πλευρά.
Τα προηγούμενα χρόνια ο Νικηφόρος με επιδρομές είχε αποκτήσει τις αναγκαίες πληροφορίες για εξοπλίσει κατάληλα τη στρατιά και να συγκεντρώσει προμήθειες.
Επίσης, το Αυτοκρατορικό Ναυτικό κατέλαβε την Κύπρο και εξεδίωξε τους Αραβες. Παρότι οι Κύπριοι πληρωναν φόρο και στις δύο πλευρές και είχαν παραμείνει Χριστιανοί, το Χαλιφάτο διατηρούσε βάσεις με ναυτικό που θα μπορούσε να ενισχύσει τις πόλεις της Κιλικίας. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό. Ο κλοιός γύρω από την Ισλαμική Κιλικία έσφιγγε.
Ευθύς μόλις ο Νικηφόρος πέρασε τις Πύλες με τα στρατεύματα των Δομέστιχων Λέοντα Φωκά και Ιωάννη Τζιμισκή, ο Εμίρης Sayf έστειλε διαπραγματευτές προσφέροντας τις προσόδους των πόλεων της Κιλικίας· αν ο Νικηφόρος άφηνε να διαχειρίζονται τα ίδια πράγματα. Ο Νικηφόρος αρνήθηκε. Όποια πόλη ήθελε μπορούσε να ανοίξει της πύλες της, όσοι ήθελαν να αλλαξοπιστήσουν αλλιώς να φύγουν. Και τους έδιωξε.
Η στρατιά χωρίστηκε στα δύο με τον Λέοντα Φωκά να κινείται δυτικά ώστε να αποκλείσει την Ταρσό και τις ενισχύσεις προς τη Μόψο· προς την οποία κινήθηκαν ανατολικά επιτιθέμενοι ο Νικηφόρος και ο Τζιμισκής.
Ισχυρές πολιορκητικές μηχανές απεμάκρυναν τους πολιορκούμενους από τα τείχη, ένα ειδικό σώμα κατέσκαψε υπό το αδύνατο σημείο των τειχών, άλλο κάρφωσε ξύλα και έβαλε φωτιά· μετά το τείχος έπεσε και η πόλη. Όσοι δεν εξέλειψαν κατά την άλωση αιχμαλωτίστηκαν, κρατήθηκαν για όμηροι ή σκλάβοι, ή πορεύθηκαν για τη Συρία.
Ο Τζιμισκής επέστρεψε κρατώντας την υπόσχεσή του.
Τα νέα για την πτώση της Μοψού έφτασαν στην Ταρσό σκορπώντας απελπισία. Σύντομα τα φλάμπουρα θα αχνοφαίνονταν στον ορίζοντα. Μία αραβική πηγή περιγράφει ότι εκείνο το πρωί «η πεδιάδα έλαμπε από τις πανοπλίες της στρατιάς». Σε τετράγωνο σχηματισμό κινήθηκε ‘by the book’, σαν φρούριο, αργά προς τα τείχη της Ταρσού. Ο Εμίρης το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να παραβάλλει τον στρατό του σε παράταξη.
Καθώς ο σχηματισμός του Νικηφόρου έφτασε στην ανάλογη απόσταση οι μονάδες άφησαν κενά για να εξορμήσουν οι Κατάφρακτοι. Σχημάτισαν τρίγωνο και κινήθηκαν αργά κατά των Αράβων, στοχεύοντας στον ίδιο τον Sayf.
«Πρόσεξε τον τριγωνικό σχηματισμό των Καταφράκτων, αν υπάρχει διαθέσιμο μεγάλο σώμα ανδρών, το σύνολο τους πρέπει να είναι 504 άνδρες – το βάθος του σχηματισμού δώδεκα άνδρες· πράγμα που σημαίνει ότι η πρώτη σειρά είναι είκοσι άνδρες, οι δεύτερη είκοσι τέσσερις , η τρίτη είκοσι οκτώ άνδρες, η τέταρτη τριάντα δύο, η πέμπτη τριάντα έξι, η έκτη σαράντα άνδρες, η έβδομη σαράντα τέσσερις, όγδοη σαράντα οκτώ, η ένατη πενήντα δύο, η δέκατη πενήντα έξι άνδρες, η ενδέκατη εξήντα, η δωδέκατη εξήντα τέσσερις άνδρες, έτσι ώστε ο αριθμός των ιππέων σε όλο το σχηματισμό να είναι 504.
»Οι Κατάφρακτοι θα πρέπει να έχουν τα ακόλουθα όπλα: μάσιες με σιδερένιες κεφαλές – οι κεφαλές πρέπει να έχουν αιχμηρές γωνίες, τρεις, τέσσερις ή έξι – ή αλλες μάσιες ή σπαθιά. Όλοι πρέπει να φέρουν σπαθιά. Πρέπει να κρατούν τις σιδερένιες μάσιες και τα σπαθιά τους στα χέρια και να έχουν άλλες είτε στις ζώνες τους, είτε στις σέλλες.»
συμβουλεύει ο Νικηφόρος στην «Στρατηγικήν ἔκθεσιν». Οι επιπλέον μάσιες, τα βαρδούκια, χρησιμοποιούνταν βλητικά από τις πρώτες γραμμές του τριγώνου κατά του βαρέος πεζικού.
Οι Άραβες διαλύθηκαν πριν ακόμα οι Κατάφρακτοι έρθουν σε επαφή. Σε πανικό κατέφυγαν στα τείχη. Τα διπλά ισχυρά τείχη της Ταρσού. Ο Νικηφόρος όμως δεν είχε σκοπό να πολιορκήσει την πόλη. Ήταν Καλοκαίρι, τα καραβάνια γεμάτα. Στην πόλη η απελπισία αυξανόταν. Δεν περιμεναν ενισχύσεις από πουθενά· το μόνο που ανέμεναν ήταν στερήσεις με το ηθικό καταβεβλημένο.
Έτσι ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις.
Τη 16η Αυγούστου του 965 οι απόρθητες πύλες της Ταρσού άνοιξαν για τον Βασιλέα των Ρωμαίων.
Rumkale, «το κάστρο των Ρωμαίων», βυζ. προπύργιο στον Τίγρη, Άνω Μεσοποταμία
Ἑλληνική Ἱστορία 
Ένα Σχόλιο Προσθέστε το δικό σας