Σαράντα μίλια κυνηγάει ο Αρμούρης τον Σαρακηνό ως της Συρίας την Πόρτα
– το όρος Ἁμανός:
«Απέζευσε ο νεώτερος να τον βαρήση ο αέρας
και ένα σκυλίν, Σαρακηνός, σκυλίν μαγαρισμένον,
εγκρύμματα τον έβαλεν και επήρε του τον μαύρον,
επήρε του τον μαύρον του, επήρε τον ραβδίν του.
Μα τον κυρ Ήλιον τον γλυκύν, μα την γλυκέαν του μάναν
σαράντα μίλια τον εδίωχνε πεζός με το λουρίκιν
και άλλα σαράντα τέσσαρα πεζός με τα γονάτια.
εκεί τον εκατέφθασε εις της Συρίας την Πόρταν»
Σαράντα χρόνους ο Σαρακηνός ζούσε στον Ευφράτη:
μήτε πουλλίν εθκιάλλασσεν, μ’ άθρωπος επέρναν,»
Σαράντα μίλια καλπάζει η Αντρειωμένη στην άκρη της Ρωμανίας για να μπει στη μάχη:
«Κάπου πόλεμος γίνεται ‘ς Ανατολή και Δύση,
και τό μαθε μια λυγερή και πάει να πολεμήση.
Αντρίκια ντύθη κι’ άλλαξε και πέρνει τάρματά της.
Φίδια στρώνει το φάρο της κι’ όχιαίς τον καλλιγώνει,
και τους αστρίταις τους κακούς τους βάνει φτερνιστήρια,
Φτερνιά δίνει του μαύρου της, πάει σαράντα μίλια,
κι’ άλλη ματαδευτέρωσε ‘ς τον πόλεμον εμπήκε.»
Σαράντα μέρες χάρισε ο Χάρος στο Διγενή:
«Ακρίτης κάστρον έκτιζε χάρος να μην τον έβρει.
Διπλούν, τριπλούν το έχτιζε σίδερο καρφωμένο.
Φωνάξεν την καλίτσα του κι ηφέρε τα καλούδια.
Καλώς ήρθες Αϊ – χάρε μου έλα να φαμ’ κι ας πιούμε.
Εγώ δεν ήρθα για φαγί και για πιοτό δεν ήρθα.
Ήρθα για τον Ακρίτη σου να πάρω την ψυχή του.
Χάρε μου πάρ’ πέντε παιδιά και άφες τον Ακρίτη.
Εγώ για τον Ακρίτη σου πέντε ψυχές δεν παίρνω.
Μα ας είν’ κι αυτός για χάρισμα αλλά σαράντα μέρες.
Κι η κόρη εκαλαγροίκησε αλλά σαράντα χρόνους.»
Κρεμαστό υφαντό, Αίγυπτος, 6ος
Σαράντα είναι τα παλληκάρια που πάνε για κλεψιά:
«Σαράντα παλληκάρια από τη Λεβαδιά
Βγήκαν αρματωμένα, πάνε για κλεψιά .
Πάνε για να πατήσουν το Καλό Χωριό
Κάνα δεν έχουν πρώτο και τρανύτερο .
Γυρεύουν ένα γέρο για την ορμηνειά
Επήγαν και τον βρήκαν σε βαθειά σπηλιά
Οπέλιωνε τα’ ασήμι κι’ έφτιανε κουμπιά .
Γειά σου χαρά σου γέρο, καλώς τα παιδιά
Καλώς τα παλληκάρια, τα κλεφτόπουλα.
Σήκου να βγούμε γέρο, κλέφτες στα βουνά
Δεν ημπορώ παιδιά μου, γιατ’ εγέρασα.
Περάστε από τη στάνη και τα πρόβατα
Και πάρτε τον υγιό μου τον μικρότερο.
Πώχει λαγού ποδάρι, δράκου δύναμη
Ξέρει τα μονοπάτια και τα σούρματα
Ξέρει και τα λημέρια που λημέριαζα
Ξέρει τις κρύες βρύσες πώπινα νερό
Ξέρει τα μοναστήρια πώπαιρνα ψωμί
Και ξέρει και τις τρύπες που κρυβόμουνα .
Αυτού μπροστά που πάτε στο Καλό Χωριό
Έχει όμορφα κορίτσια και γλυκά κρασιά
Τήρα μη σας μεθύσουν και σας πιάσουνε
Και στον κατή σας πάνε , σας κρεμάσουνε.
Του γέρου την ορμήνεια την ξεχάσανε
Επήγαν και μεθύσαν και τους πιάσανε .
Σαν τα’ άκουσε κι ο γέρος χαμογέλασε
Κουμπούρια ξεκρεμάει κι’ αρματώνεται.
Στο δρόμο που πηγαίνει βρίσκει τον πασά:
Ώρα καλή πασά μου και Τουρκοκριτή
Να βγάλει τα παιδιά μου απ’ τη φυλακή.»
Σαράντα τα παλληκάρια που θέλαν τη Ραλλού:
«Σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
επαίξανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού
σ’ ανατολή σε δύση σε κόσμο και ντουνιά
ρωτάν ποιος θα κερδίσει την ομορφονιά
Μικρό το καλοκαίρι μεγάλος ο καιρός
κανείς όμως δεν ξέρει ποιος θα `ναι ο τυχερός
σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
επαίξανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού
Σαράντα παλληκάρια με λιονταριού καρδιά
ερίξανε στα ζάρια μια τρελή βραδιά
ζηλεύει το φεγγάρι και στέλνει απ’ τα βουνά
το μαύρο καβαλάρη που μας κυβερνά
Κι ο χάροντας σαν φίδι τραβάει την κοπελιά
σ’ αγύριστο ταξίδι σ’ ανήλιαγη σπηλιά
σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
εχάσανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού.»
Βυζαντινό μεταξωτό 8ος, Vatican
Ακριτικά
http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/folk_songs/akritika.htm
Σκέψεις και Παραλλαγές πάνω σ’ ένα δημοτικό τραγούδι
http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/culture/topics/40palikaria.htm
Ἑλληνική Ἱστορία 